Op 9 april 2021 sloot ik me aan bij een dialoog over “nieuw in de stad” zijn. Als serieverhuizer en relatief nieuwkomer in Utrecht ben ik eraan gewend geraakt om op een onbekende plek een nieuw leven op te bouwen, aan alle energie die dat vraagt en teruggeeft. Ik veronderstel dat ik dacht dat ik wist wat het betekende om een nieuwkomer te zijn. In deze dialoog schudde ik dat gevoel van me af, luisterde goed naar de verhalen van anderen en werd ik geconfronteerd met grote overeenkomsten en verschillen die individuele ervaringen vormgeven.
Kiezen om te gaan
Er ontstond een scherp onderscheid tussen de ervaringen die aan onze tafel van vier werden gedeeld. Sommigen van ons hadden studies, carrièredromen of zelfs liefde achtervolgd naar onze nieuwe bestemming. Een ander was een land ontvlucht dat ze niet meer thuis kon noemen. Toch zouden we allemaal nieuwkomers kunnen worden genoemd. Ik voelde de dynamische verandering toen dit feit zich vestigde. Ik had het gevoel dat we met z’n drieën ons afvroegen hoe deze ervaringen mogelijk onder dezelfde voorwaarden konden worden besproken. Dat kunnen ze eenvoudigweg niet. Maar door individuele ervaring te begunstigen, hadden we de kans om ze allemaal te ontdekken.
Jezelf worden
Een vrouw aan onze tafel had het gevoel dat haar tijd in Nederland haar dichter bij zichzelf bracht. Ze heeft het gevoel de lagen af te pellen van wie ze altijd was geweest in het land dat ze verliet om de persoon te onthullen die ze werkelijk is. Ik werd getroffen door dit beeld. Voor mij is elke ontmoeting met een plaats of persoon een nieuwe laag die mijn steeds zo geleidelijke groei vertegenwoordigt tot de persoon die ik zal zijn, die anders is dan degene die ik daarvoor was. Ik vond de beschrijving van deze vrouw best wel leuk. Er is iets heel moois aan nieuwe dingen die je weer bij jezelf brengen.
Verbinding zoeken
We hadden het ook over eenzaamheid en het zoeken naar zinvolle verbinding. Een vrouw sprak openhartig over het verstikkende effect van de pandemie die haar weinig toevallige ontmoetingen oplevert en haar energie uitput om nieuwe mensen te ontmoeten. Een ander beschreef het warme welkom dat ze ontving van lokale mensen die haar familie zijn geworden. Een ander was van mening dat dergelijke verbindingen zelfs na enkele jaren moeilijk te vinden zijn. Samen reflecterend kwamen we tot de conclusie dat je succes als nieuwkomer gemakkelijk af te meten is aan het aantal vrienden dat je hebt gemaakt. Terwijl we samen dromden, besloten we om volgens een ander principe te leven, een principe dat de diepte van de verbinding vooral meet.
Een thuis maken, wortelen
Maar zelfs in de meest ‘succesvolle’ gevallen bleef de vraag: wanneer stop ik als nieuwkomer? Wanneer wordt deze onbekende plek mijn thuis? Als dat het geval is, betekent dat dan dat mijn “thuishuis” is vervangen? Drie van ons voelden een interne aantrekkingskracht tussen het huis waar we vandaan kwamen en het huis dat we probeerden te bouwen, tussen het comfortabele vertrouwde en het opwindende onbekende. Een van ons deed er alles aan om niet te ver vooruit te kijken. Een ander was er zeker van dat ze op een dag het nieuwkomerslabel zou afschudden door naar huis terug te gaan. Ik ben er nog steeds niet zo zeker van.
Evelyn Henderson-Child, april 2021
