Op een vrijdagochtend log ik in op mijn laptop om mee te doen aan de dialoog over de kracht van de buurt. Zeker in deze coronatijd is wat mij betreft dit onderwerp actueler dan ooit. Aangezien we wekenlang ‘blijf thuis’ te horen hebben gekregen, werd de buurt misschien wel belangrijker dan daarvoor. Het aangewezen zijn op de voorzieningen dicht bij huis en het aangewezen zijn op de mensen uit de straat maakt in ieder geval voor mij dat ik de afgelopen weken met een nieuw perspectief naar de buurt ben gaan kijken. Niet alleen de buurt beschouwen als een groep van straten waar toevallig mensen met of bij elkaar wonen, maar juist de buurt als gemeenschap zien.
Afstand houden brengt samen
Tijdens de dialoog blijk ik niet de enige te zijn die het zo voelt. Hoewel ik de ontzettend vaak gehoorde en herhaalde zin “We doen het samen” wel enigszins sentimenteel vind, komt dit gevoel meerdere keren naar voren tijdens het gesprek. Het gevoel van verbondenheid en dat we samen sterk staan overheerst. We merkten allemaal op dat er een soort openheid aanwezig is op straat. Juist het feit dat je afstand moet houden van elkaar, maakt dat mensen meer om zich heen kijken en daardoor opener de ander benaderen. Ik hoop van harte dat we dit, ook na deze gekke periode, vast kunnen houden. Wees vriendelijk naar elkaar, glimlach naar de medewerker die je boodschappenmandje schoonmaakt, groet de caissière. Het is eigenlijk helemaal niet zo heel ingewikkeld om elkaar wat positiever te benaderen.
Verandering van perspectief
Sowieso vind ik dat het gevoel van positiviteit overheerst in het gesprek. Volgens mij hadden we allemaal dat deze periode juist ook voor een soort bezinning zorgt en dat er nagedacht wordt over wat nou precies de essentie is van het leven. Als ik voor mezelf spreek, merk ik dat ik, als jongvolwassene, meer rust heb. Natuurlijk is het jammer dat de vakantie niet doorgaat, dat het koor waar ik in zing niet meer mag repeteren, dat we niet op terrasjes kunnen zitten en dat ik niet zomaar naar vriendinnen in andere steden kan. Toch zijn dat voor mij wel luxeproblemen. Mijn levensgeluk is niet gedaald de afgelopen weken, ook al heb ik er qua sociale activiteiten behoorlijk op moeten inleveren. Ik denk dat ik weer met een ander perspectief aan het kijken ben. Ik kan genieten van de vogels die ik hoor fluiten, van mijn tomatenplanten op het dak, van de bootjes in de singel of van het eens echt goed omhoog kijken naar alle mooie architectuur die er in het centrum te vinden is.
De buurt van en voor iedereen
Deze rust en dit zoeken naar wat de essentie nou eigenlijk is, was naar mijn mening ook te voelen bij de andere deelnemers. De essentie draait niet om de vluchtigheid van zoveel mogelijk meemaken, maar juist om het besef dat we zo ongelofelijk veel hebben en ook dat je het leven met elkaar moet vormgeven. We hebben het uitgebreid gehad over wat er in de buurt gedaan kan worden en wat de buurt betekent. Voor de één betekent de buurt het in contact komen met andere mensen, via straatfeesten of buurtcentra bijvoorbeeld, terwijl voor de ander misschien de buurt meer voelt als een plek om elkaar te helpen, door bijvoorbeeld het doen van boodschappen of het uitwisselen van boeken. Al met al was het een prettig gesprek, ook om te ervaren hoe anderen naar de buurt kijken. Voor mij persoonlijk was het opnieuw een besef dat, waar je ook woont en in welke levensfase je je ook bevindt, de buurt een gemeenschap is die je moet koesteren.
Tekst: Lisa Mulder
