‘Dit is het land waar we niet alleen, maar samen vrij zijn.’ Terwijl de mensen aandachtig kijken naar het grootscherm waarop de tekst verschijnt galmt Wereld Man van Lange Frans door de boxen. Het nummer slaat de spijker op zijn kop; we moeten het samen doen.
Ik kom de bieb binnen en ruik direct de geur van versgemalen koffie, afkomstig uit het koffiebarretje. De zaal staat vol met computers en boekenkasten, maar in het midden is een open plek ingevuld met stoelen en een drietal tafels. Er zitten zo’n 30 mensen, van kaaskop tot Syriër, te wachten op de start van de dialoogavond over verbinding.
Na een korte introductie van de organisatie is het woord voor columnist Ali Amghar. Hij leest voor uit zijn laatste column die in het teken staat van moed, de moed om jezelf bloot te geven en om hulp te vragen. Hij maakt duidelijk dat deze moed ook verbinding vereist: ‘Juist na gebeurtenissen zoals in Brussel moeten we moedig genoeg zijn om met elkaar te praten. Als we dat durven dan kunnen we gewoon met elkaar de trein te pakken.’
Na een luidkeels applaus gaan de dialogen beginnen. Er wordt gevraagd of de deelnemers willen gaan zitten bij voor hen onbekende mensen en dit gebeurt ook. In het begin is de sfeer wat gespannen. Iedereen heeft een placemat voor zich liggen, verdeeld in rode en oranje vakken waarin foto’s en lijfspreuken te zien zijn. De gespreksleider vraagt iedereen een spreuk te kiezen en uit te leggen waarom. Langzaamaan komt het gesprek op gang en nog geen uur later lijkt dezelfde tafel wel de koffieclub van tante Loes. Er wordt openlijk met elkaar gepraat en er komt van alles voorbij. Aan de ene tafel gaat het over de verschillen tussen mannen en vrouwen terwijl ik aan de andere tafel iemand toe hoor geven dat ze angst heeft voor grotere groepen.
Medeorganisator Wilma de Buck kijkt tevreden toe. ‘Het gaat erom dat de mensen naar elkaar luisteren en van elkaar leren.’ En dit is er precies wat er gebeurt.
Aan het eind zie ik een vrouw met een glimlach van oor tot oor tegen een tafelgenoot zeggen: ‘Bedankt voor het luisteren.’ Het lijkt erop dat Ali gelijk heeft; het komt wel goed als we met elkaar blijven praten.
Nikky Swinkels, 24 maart 2016
