Elke maand vindt er een buurtdialoog plaats in Hof ’t Spoor Terwijde. Als onderdeel van het project Erbij Horen gaan buurtbewoners hier regelmatig met elkaar in gesprek over onderwerpen als vriendschap, vrijheid en familie. Aansluitend genieten deelnemers een gezamenlijke lunch. Vlak voor de Coronacrisis spraken we met een regelmatige deelnemer over de betekenis van deze buurtdialoog: “Al is elkaars taal spreken soms nog moeilijk, de glimlach of de traan verstaan we allemaal.”
Je bent van harte welkom om aan te sluiten bij een van de komende Terwijdedialogen.
Steun en veiligheid
Iedereen is welkom bij ons. Er komen veel vrouwen met diverse culturele achtergronden, hier gekomen door gedwongen vlucht of familiehereniging. Zij moeten een nieuw leven zien op te bouwen. We houden het heel laagdrempelig, de voertaal is Nederlands en er zijn dames die kunnen vertalen wanneer de verwoording moeilijk is. Heel belangrijk is het gevoel van steun en veiligheid. Ik stel graag de mensen gerust en help met vertalen wanneer iemand iets niet begrijpt.
Laatst was er iemand die in haar land van herkomst een goede baan had. Hier moet zij weer helemaal onderaan de ladder beginnen, dat is niet makkelijk. Zij voelde zich niet gezien en niet gewaardeerd. Ze kon geen goede baan vinden, alleen baantjes ‘helemaal onderaan de ladder.’ De dialoog heeft haar geholpen haar verhaal te doen aan aandachtige luisteraars en zij heeft veel mensen leren kennen. In ons buurthuis is zij weer helemaal tot bloei gekomen door zich in te zetten bij allerlei activiteiten. Zij voelt zich nu een stuk minder alleen.
Onderlinge verbondenheid
Al drie jaar ben ik actief betrokken bij de dialogen in dit buurthuis. Ik vind het belangrijk dat mensen met elkaar in contact komen. Onze gespreksthema’s zijn breed, maar het levert mooie gesprekken op. Iedereen heeft zoveel verschillende ervaringen. De dialogen brengen een grote onderlinge verbondenheid. Je krijgt nieuwe inzichten, en soms stof tot nadenken.
Het is goed dat er altijd duidelijk gezegd wordt dat de verhalen niet verdergaan dan de dialoogtafel. Dat geeft veiligheid. Je krijgt elkaar aan de praat door korte, open vragen te stellen en de groepen klein te houden. De lunch na afloop helpt ook enorm. Door het gesprek over eten komt er vaak een gesprek over elkaars levensstijl. Ik neem vaak nieuwe ideeën mee voor mijn eetgewoontes thuis. Er wordt samen gekookt, laatst stonden we met z’n dertigen ‘baklava’ te maken!
Aandacht voor elkaar
Ook ik heb veel mensen leren kennen. Het is zo fijn om rustig naar elkaar te kunnen luisteren. Ik ben door de dialogen veel opener geworden en durf nu in de buurt mensen makkelijker aan te spreken. Altijd zeg ik ‘goedemorgen’ of ‘goedemiddag’ wanneer ik iemand tegenkom en vaak is dat aanleiding tot een praatje. Ik behandel mensen zoals ikzelf ook behandeld wil worden: met aandacht, liefde en vertrouwen.
De meeste indruk maakte op mij de dialoog over ‘littekens’. Je lichaam is je ziel en je zaligheid, maar vanbinnen kunnen er nog veel grotere littekens zijn. Die kunnen je belemmeren te genieten van het leven. Er kwamen heel veel levensverhalen los en het was een heel emotionele dialoog. Soms ga ik later nog eens in op iets wat tijdens een dialoog is verteld. Mensen kunnen in allerlei problemen verwikkeld zitten die je niet allemaal hoeft op te lossen; ze hebben vaak gewoon behoefte aan wat aandacht, een gesprekje, een arm om hen heen.
Mensen zouden weleens wat minder kritisch mogen zijn op hun eigen leven en dat van anderen, wat minder rechtlijnig, wat meer open, vind ik. Binnen de dialoog kun je overal over praten, niks is fout!
Tekst: Ines Leijen
