Paul Morrow kwam bij Utrecht in Dialoog nadat hij vanuit de Verenigde Staten naar Nederland was verhuisd. Als één van de oprichters van het English Language Dialogue team richtte hij samenwerkingsverbanden op met organisaties in Utrecht, plande en nam deel aan dialogen en ontdekte daarbij nieuwe kanten van de stad. Paul werkt nu aan onderzoek, onderwijs en dialoog bij het Human Rights Center University of Dayton.
Betrokken bij lokale gemeenschap
Kort nadat ik in Nederland aankwam, sloot ik mij aan bij Utrecht in Dialoog met mijn partner, die was aangenomen voor een postdoctorale opleiding. Ik zocht naar een manier om betrokken te raken bij de lokale gemeenschap en om mijn eigen vaardigheden buiten de academische wereld te ontwikkelen. Onder begeleiding van Jorinde Luyts werd ik één van de oprichters van het English Language Dialogue-team en organiseerde ik evenementen met partnerorganisaties zoals Town en Gown bij UCU, De Kargadoor en De Voorkamer. Ik heb ook geholpen bij het organiseren van evenementen rondom de fototentoonstelling voor het tienjarig jubileum van Utrecht in Dialoog en heb regelmatig redactiewerk voor de Engelse evenementen op de website gedaan.
Een heel ander levensverhaal
De dialoog Ontdek de ander in het ZIMIHC Theater Stefanus in Overvecht tijdens de Ramadan was onvergetelijk, deels omdat ik een lang gesprek kon voeren met twee Surinaamse Nederlanders. Eén van hen kwam als arbeider uit Zuid-Amerika naar Europa toen hij al dertig was. Het was een heel ander levensverhaal, ook al sloot de timing vrijwel naadloos aan op mijn eigen aankomst in Nederland. Het zette me aan het denken over de relatieve voorrechten van onderwijs en bewegingsvrijheid die het voor mij mogelijk maakten hier te wonen.
Een andere dialoogbijeenkomst die me bijblijft, is de eerste die ik in De Voorkamer organiseerde rond het boek van Saskia Harkema, ‘Blijven of Gaan’. Aan mijn tafel zaten twee Amerikanen van middelbare leeftijd, die onlangs naar Utrecht waren verhuisd toen Donald Trump werd verkozen tot president. Net als veel anderen dacht ik bij vluchtelingen en economische migranten meestal aan mensen uit armere, minder ontwikkelde regio´s en conflictgebieden, grotendeels in het zuiden van de wereld. Verhelderend om te zien dat ook mijn eigen thuisland regelmatig economische en politiek gemotiveerde migranten voortbrengt, zoals dit koppel.
Professionele interesse in dialoog
Ik heb een professionele interesse in dialoog, omdat dit een kernonderdeel is van een filosofische opleiding. De methoden en redenen voor dialoog in een klaslokaal verschillen echter op belangrijke manieren van de methoden en missie van Utrecht in Dialoog. Het idee dat mensen met economische, religieuze, geografische en raciale barrières kunnen samenkomen om twee uur met vreemden rond een tafel te zitten en hun hart te openen, blijft voor mij verrassend en inspirerend. Het is een methodiek en een beweging die me heeft geholpen om een nieuwe baan op de universiteit van Dayton te vinden en die ik hoop volgend jaar mee terug te kunnen nemen naar de Verenigde Staten.
Gemeenschappen samenbrengen
Mijn droom voor dialoog is dat we evenementen organiseren en plannen die toegankelijk zijn voor mensen uit alle sociale lagen en niet alleen voor goed opgeleide, welgestelde mensen, die hier vanuit zichzelf al op af komen. Ik zou graag zien dat mensen in de hele gemeenschap zich aangesproken voelen om deel te nemen aan onze dialogen en dat er ook bij de organisatie ervan een een grotere interne betrokkenheid en input is vanuit verschillende gemeenschappen.
De kracht van dialoog
Dialoog wordt momenteel in de publieke sector gezien als een goedkoop en laagdrempelig instrument dat ingezet kan worden in crisissituaties, voor draagvlak en publieke inbreng en voor het adresseren en verkleinen van verschillen tussen en binnen maatschappelijke groepen. Deze kijk op dialoog is op zichzelf niet verkeerd; goede dialogen kunnen echt bijdragen aan elk van deze doelen. Maar het is een vergissing om te denken dat dialogen alleen als instrument waardevol zijn, of dat de goede effecten vooraf gemakkelijk kunnen worden voorspeld of gegarandeerd. Ik zou graag meer erkenning zien voor de onverwachte (en onvoorspelbare) voordelen van dialoog: de verbindingen die worden gelegd tussen individuen, of tussen groepen die ruimte en middelen ter beschikking stellen om evenementen te organiseren. Deze goede effecten zijn moeilijk te kwantificeren, maar daarom niet minder belangrijk.
